Tuesday, June 12, 2012

Morning Prayer for June 13, 2012, Saint Anthony of Padua, Priest and Doctor of the Church

O Diyos, ilawit Mo sa akin ang Iyong tulong.
- O Panginoon, madali Ka sa pagsaklolo sa akin.

Luwalhati sa Ama, sa Anak at sa Espiritu Santo.
- Kapara nang sa unang-una, ngayon at magpakailanman at magpasawalang hanggan. Amen. Aleluya.

(Awit)

Salmo

Antipona 1:

Ang daan Mo, Panginoon, ay tunay na daang banal,
at wala nang ibang diyos na sa Iyo'y ipapantay.



Sa Diyos ako ay tumawag, at dumaing nang malakas,
Ganoon ang aking daing upang ako'y dinggin agad.

Hinanap ko'y Panginoon sa panahong may bagabag,
Hindi ako napagod, dumalangin na magdamag,
Ngunit 'di ko nasumpungan ang aliw kong hinahangad.
Nagunita ko ang Diyos, kaya ako ay dumaing,
Ako'y nagdidili-dili ngunit ako'y bigo pa rin.

Hindi ako patulugin, waring ito ay parusa,
Hindi ako makaimik, pagkat ako ay balisa.
Nagbalik sa gunita ko ang nagdaang mga araw,
Nanariwa sa isip ko ang panahong nakaraan;
Ako'y nagbubulay-bulay sa silid ko gabi-gabi,
Ang diwa ko ay gising at tinatanong ang sarili:

"Ako baga, Panginoo'y lubusan Mong itatakwil?
'Di Mo na ba ibabalik sa akin ang Iyong pagtingin?
Ang Iyo bang pagmamahal sa amin ay nagwakas na?
Hindi na ba maaaring sa pangako Mo'y umasa?
Yaong kagandahang-loob Mo ba ay nakalimutan Mo na?
Dahilan sa Iyong galit, ang awa Mo'y wala na ba?"

Ganito ang aking sabi: "Ang sakit ng aking loob,
Para bagang mahina na't walang lakas ang aking Diyos."
Kaya aking babalikang gunitain ang ginawa,
Ang maraming ginawa Mong tunay na kahanga-hanga.
Sa lahat ng ginawa Mo, ako'y magbubulay-bulay,
Magbubulay-bulay ako, sa diwa ko at isipan.

Ang daan mo, Panginoon, ay tunay na daang banal,
At wala nang ibang diyos na sa Iyo'y ipapantay.
Ikaw ang Diyos na ang gawa'y tunay na kahanga-hanga,
Iyang kadakilaan Mo'y nahayag na sa nilikha.
Dahilan sa Iyong lakas, mga hirang Mo'y natubos,
Ang lahat ng mga angkan ni Jose at ni Jacob.

Noong Ikaw ay makita ng maraming mga tubig,
Pati yaong kalaliman ay natakot at nanginig.
Magmula sa mga ulap mga ulan ay bumuhos,
At mula sa papawirin, nanggaling ang mga kulog
Na katulad ay palasong sumisibat sa palibot.

Dagundong na gumugulong ang ingay na idinulot,
Ang guhit ng mga kidlat ay tanglaw sa sansinukob;
Pati mundo ay nayanig na para bang natatakot.
Ang landas Mong dinaraana'y malawak na karagatan,
Ang daan Mong tinatahak ay dagat na kalawakan;
Ngunit walang makakita ng bakas Mong iniiwan.

Ikaw, O Diyos, ang nanguna sa bayan Mong parang kawan,
Si Moises at si Aaron yaong Iyong naging kamay!

Luwalhati sa Ama, sa Anak at sa Espiritu Santo.
- Kapara nang sa unang-una, ngayon at magpakailanman at magpasawalang hanggan. Amen.

Antipona 2:
My heart leaps up with joy to the Lord, for he humbles only to exalt us.


Pinupuri kita, Panginoon,
Dahil sa Iyong kaloob sa akin.

Aking mga kaaway, ngayo'y aking pinagtatawanan,
Sapagkat iniligtas Mo ako sa lubos na kahihiyan.
Ang Panginoon lamang ang banal.
Wala Siyang katulad,
Walang ibang tagapagtanggol liban sa ating Diyos.

Walang maaaring magyabang sa Iyo, Panginoon,
Walang maaaring maghambog,
Sapagkat alam Mo ang lahat ng bagay,
Ikaw ang hahatol sa lahat ng ginagawa ng tao.

Ginapi Mo ang mga makapangyarihan,
At pinapalakas Ninyo ang mahihina.
Kaya't ang dating mayayaman ay nagpapaupa para may makain.
Masagana ngayon ang dating maralita.
Nagsilang ng pito ang dating baog,
At ang maraming anak ngayo'y nalulungkot.

Ikaw, O Panginoon, ang may kapangyarihang magbigay o bumawi ng buhay.
Maaari Mo kaming itapon sa daigdig ng mga patay,
At maaari ring buhayin muli.
Maaari Mo kaming payamanin o paghirapin,
Maaari ring ibaba o itaas.

Mapapadakila Mo kahit ang pinakaaba,
Mahahango sa kahirapan kahit ang pinakadukha.
Maihahanay Mo sila sa mga maharlika,
Mabibigyan ng karangalan kahit na ang mga hampaslupa.

Hawak Mo ang langit na nilikha,
At sa Iyo nasasalig ang lahat ng Iyong gawa.
"Papatnubayan Mo ang tapat sa Iyo,
Ngunit ang masasama ay isasadlak sa karimlan.
Walang sinumang magtatagumpay sa sariling lakas.

Lahat ng lumalaban sa Iyo ay manginginig sa takot;
Kapag pinapadagundong Mo ang mga kulog.
Hahatulan Mo ang buong daigdig,
At pagtatagumpayin ang hinirang Mong hari.

Luwalhati sa Ama, sa Anak at sa Espiritu Santo.
- Kapara nang sa unang-una, ngayon at magpakailanman at magpasawalang hanggan. Amen.

Antipona 3:
Ang Panginoon ay naghahari, magalak ang buong mundo!



Ang Panginoon ay naghahari, magalak ang buong mundo!
Magsaya nama't magdiwang, lahat kayong mga pulo!
Ang paligid Niya'y ulap na puno ng kadiliman,
Kaharian Niya'y matuwid at salig sa katarungan.

Sa unahan Niya'y apoy, patuloy na nag-aalab,
Sinusunog ang kaaway sa matindi nitong ningas.
Yaong mga kidlat Niyang tumatanglaw sa daigdig,
Kapag iyon ay namasdan, ang lahat ay nanginginig.

Itong mga kabundukan ay madaling nalulusaw,
Sa presensya ng Panginoon, Diyos ng sandaigdigan.
Sa langit ay nahahayag nga ang Kanyang katuwiran,
Sa lupa ay makikita ang Kanyang kadakilaan.

Lahat silang sumasamba sa kanilang diyus-diyosan,
Mahihiya sa kanilang paghahambog na mainam.
Mga diyos nilang ito ay yuyuko sa Maykapal.

Nagagalak itong Zion, mamamaya'y nagsasaya,
Nagagalak ang lahat ng mga lunsod nitong Juda,
Dahilan sa wastong hatol yaong gawad na parusa.

Ikaw, Panginoon, ay Dakila at Hari ng buong lupa,
Dakila Ka sa alinmang mga diyos na ginawa.

Mahal ng Panginoon ang lahat ng namumuhi sa masama,
Siya ang nag-iingat sa buhay ng mga lingkod Niya;
Sa kamay ng mga buktot, tiyak na ililigtas Niya.

Sa tapat ang pamumuhay ay sisinag ang liwayway,
Sa dalisay namang puso maghahari'y kagalakan.
Kayong mga matuwid, sa Panginoon ay magalak,
Sa banal Niyang Pangalan kayo'y magpasalamat.

Luwalhati sa Ama, sa Anak at sa Espiritu Santo.
- Kapara nang sa unang-una, ngayon at magpakailanman at magpasawalang hanggan. Amen.

Pagbasa (Karunungan 7:13-14)


Walang pag-iimbot na nag-aral ako sa Karunungan;
At ngayon ay malugod kong ibinabahagi sa iba ang aking natutunan.
Hindi mauubos ninuman ang yaman ng Karunungan.
Angkinin ninyo iyan at mapapalapit kayo sa Diyos;
Ikinalulugod Niya ang matuto kayo sa Karunungan.

Tugunan

Let the peoples proclaim the wisdom of the saints.
– Let the peoples proclaim the wisdom of the saints.


With joyful praise let the Church tell forth
– the wisdom of the saints.


Glory to the Father, and to the Son, and to the Holy Spirit,
– Let the peoples proclaim the wisdom of the saints.

AWIT NI ZACARIA

Antipona:
Those who are learned will be as radiant as the sky in all its beauty; those who instruct the people in goodness will shine like the stars for all eternity.



Purihin ang Panginoong Diyos ng Israel!
Tinulungan niya at pinalaya ang kanyang bayan.

Nagsugo siya sa atin ng isang makapangyarihang Tagapagligtas,
mula sa angkan ni David na kanyang lingkod.

Ito'y ayon sa ipinangako niya noong una sa pamamagitan ng kanyang mga banal na propeta,
na ililigtas niya tayo mula sa ating mga kaaway,
mula sa kamay ng lahat ng napopoot sa atin.

Ipinangako niyang kahahabagan ang ating mga ninuno,
at aalalahanin ang kanyang banal na tipan.

Ipinangako niya sa ating ninunong si Abraham,
na ililigtas niya tayo sa ating mga kaaway,
upang tayo'y makapaglingkod sa kanya nang walang takot,
at maging banal at matuwid sa kanyang paningin habang tayo'y nabubuhay.

Ikaw, anak ko, ay tatawaging propeta ng Kataas-taasang Diyos;
sapagkat mauuna ka sa Panginoon upang ihanda ang kanyang daraanan,
at upang ipaalam sa kanyang bayan ang kanilang kaligtasan,
ang kapatawaran ng kanilang mga kasalanan.

Mapagmahal at mahabagin ang ating Diyos.
Magbubukang-liwayway na sa atin ang araw ng kaligtasan.
Tatanglawan niya ang mga nasa kadiliman at nasa lilim ng kamatayan,
at papatnubayan tayo sa daan ng kapayapaan.

Luwalhati sa Ama, sa Anak at sa Espiritu Santo.
- Kapara nang sa unang-una, ngayon at magpakailanman at magpasawalang hanggan. Amen.


Antipona:
Those who are learned will be as radiant as the sky in all its beauty; those who instruct the people in goodness will shine like the stars for all eternity.


(Panalangin ng Bayan)

Christ is the Good Shepherd who laid down his life for his sheep. Let us praise and thank him as we pray:
– Nourish your people, Lord.


Christ, you decided to show your merciful love through your holy shepherds,
let your mercy always reach us through them.
– Nourish your people, Lord.


Through your vicars you continue to perform the ministry of shepherd of souls,
direct us always through our leaders.
– Nourish your people, Lord.


Through your holy ones, the leaders of your people, you served as physician of our bodies and our spirits,
continue to fulfill your ministry of life and holiness in us.
– Nourish your people, Lord.


You taught your flock through the prudence and love of your saints,
grant us continual growth in holiness under the direction of our pastors.
– Nourish your people, Lord.


Sa tagubilin ng mga nakagagaling na utos at turo ni Hesus na Panginoon natin at Diyos ipahayag natin nang lakas-loob ang panalanging itinuro sa atin ng Panginoon.

Ama Namin, sumasalangit Ka
Sambahin ang Ngalan Mo,
Mapasaamin ang Kaharian Mo,
Sundin ang loob Mo,
Dito sa lupa para nang sa langit.
Bigyan Mo kami ngayon
Ng aming kakanin sa araw-araw.
At patawarin Mo kami sa aming mga sala


Para nang pagpapatawad namin
Sa mga nagkakasala sa amin.
At huwag Mo kaming ipahintulot sa tukso
At iadya Mo kami sa lahat ng masama.

(Pangwakas na Panalangin)
Almighty ever-living God,
who gave Saint Anthony of Padua to your people
as an outstanding preacher and an intercessor in their need,
grant that, with his assistance,
as we follow the teachings of the Christian life,
we may know your help in every trial.
Through our Lord Jesus Christ, your Son,
who lives and reigns with you in the unity of the Holy Spirit,
one God, for ever and ever.
– Amen.


Pagbabasbas
Pagpalain nawa tayo ng makapangyarihang Diyos, iligtas sa lahat ng kasamaan at patnubayan tayo sa buhay na walang hanggan.
- Amen.





Thursday, June 12, 2008

Why it is hard for me to forget...

I often associate events with people. I always preserve memories of events, places and among those, the people I was with. For me, being with someone-family, friends and loved ones gives me the feeling that I am not alone... and that doing things or going places are more enjoyable.

I always take pictures, sing songs and always reminisce these happy moments. But problems arise when my connections to these people get severed.

It may be easy for me to forgive... but never easy to forget. I always feel bitter reminiscing even the happiest of the moments that I used to spend with them. Sad songs double or even triple their intensity when I listen to them. Maybe it is not good to associate people with memories. Once you become indifferent to that person, all the memories associated to him or her get spoiled as well. That what makes me feel depressed-more depressed than ending the association itself.

From now on I will try to be alone. Give myself time to appreciate myself and to create new memories to replace the old ones.

Friday, May 02, 2008

Letting go

I found a nice piece of writing which is very relevant to what I currently feel.

Let Go and Let God

To let go doesn't mean to stop caring,
it just means you can't do it for someone else.

To let go is not to cut yourself off from those you love,
it's the realization that you don't control them.

To let go is to admit being powerless,
which means the outcome is not in your hands.

To let go is not to try and change or blame another,
You can only change yourself.

To let go is not to judge,
but to allow another to be a human being.

To let go is not to be in the middle arranging all the outcomes,
but to allow the other to make their own outcomes.

To let go is not to deny,
but to accept.

To let go is not to nag or argue,
but to search out your own shortcomings and correct them.

To let go is not to criticize and boss anyone around,
but to try to become what you dream you can be.

To let go is not to regret the past,
but to grow and live for the future.

To let go is to fear less and love more.

To let go… is to let God.

Saturday, March 08, 2008

Car Wash

Kanina, first time ko magpa-carwash. Dalawang linggo na ang sasakyan ko at ngayon ko lang naipalinis. Ang plano ko sana ako mismo ang maglilinis. Bumili na nga ako kanina ng car shampoo at ng brush. Pero nang lumabas ako para linisin ang sasakyan, ikinabit ko ang hose ng tubig sa tubo pero ayaw lumabas ng tubig. Siguro may kailangan pang pihitin na gripo para lumabas ang tubig pero hindi ko naman alam kung nasaan. Bale dinala ko na lang ang sasakyan sa gasoline station.



Nakapila kami doon at napansin ko na may machine para hulugan ng pera. Nabasa ko rin sa mga nakapaskil na iba iba pala ang options sa pagpapalinis ng sasakyan. May car shampoo, may car wax, at kung anu-ano pa. Puwede pa nga ipalinis ang ilalim. Ang kinuha ko ay yung kasunod ng car wax. Nakalimutan ko kung ano ang tawag pero mas upgraded yun kaysa sa car wax. 700 yen. Ipapalinis ko rin sana ang ilalim kaso wala na akong additional 300 yen na coins. May 5,000 yen bill ako pero 1,000 yen bill lang ang tinatanggap ng machine. Pinanood ko kung ano ang ginagawa ng kotse sa unahan ko at gagayahin ko na lang.



Nung sasakyan ko na ang lilinisin, may voice instructions naman pala kaya madali lang. Ipapasok mo lang ang sasakyan sa machine na pang-car wash at papatayin ang engine. Wala pang 5 minutes, malinis at makintab na ulit ang Nissan Moco ko.



Pagkatapos, pinalagyan ko na rin ng gasolina ang sasakyan. 3 bars pa naman pero mas gusto ko na laging may gas para hindi ako maubusan habang nasa daan. First time ko rin magpa-gas ngayon sa self service. Noong isang linggo kasi may staff na naglagay ng gas. Madali lang naman din ang instructions. Una, hahawak ka dun sa isang parang rubber sheet para mawala ang static electricity sa kamay mo. Tapos, ilalagay mo ang pera sa machine. Papipiliin ka kung Hi-Oct (octane?) o regular ang ipalalagay mo at kung full tank ba o ikaw ang magsasabi ng amount. Pinili ko na regular at full tank. Tapos, bubuksan mo na ang tank at ilalagay ang nozzle. Pipisain mo ang nozzle at lalagyan na ng gasoline. Pag full tank na, parang tatadyak yung nozzle na ang ibig sabihn ay ihinto mo na ang pagpisa. Ayan, full tank na ulit. Sana konti lang mabawas this week.

Wednesday, October 10, 2007

最高のプレゼント

 プレゼントをあげるとき多くの人が困っている。プレゼントを上げる相手はどんなものが好きかわからない場合が普通だ。特に、異性の相手にプレゼントを決めるのは大変だと思う。
 とても親しいな相手なら、どんなプレゼントでもいいじゃないか?きっと喜んでもらってくれると思う。私はプレゼントについて聞かれたら、全く違うのことを答える。
 僕が考えているのは人に教えることだ。服とか、食べ物とか、他のものも時間が経つと、なくなってしまうけれど、相手に教えたことはたぶん人生に忘れられないだろう?相手がその教えたことをするとき、教えてくれた人の事をきっと思い出すと信じている。
 例えば、僕の小2のとき、アンディさんが祈り方を教えてくれた。大学生のとき、親友がひらがなを教えてくれた。山形にいるとき、友達のなっちゃんがピアノを教えてくれた。最近、友達のキヨ君がケーキの作り方を教えてくれた。
 人生の中にいろいろな経験があると思うけど、一番印象が残るのは誰かと一緒にやってみたことだと強く信じている。

Wednesday, October 03, 2007

Free Counselling

May kaibigan ako na lumapit sa akin at humingi ng payo tungkol sa pinoproblema niya ngayon. At malamang sa hindi, alam nating lahat kung ano ang problema niya-LOVE (pag-ibig). Itago na lang natin siya sa pangalang Emerald (promise, hindi ko itatago sa pangalang Terrence ang BF niya). Meron na ring ilang taon na magkarelasyon sila ng BF niya. Through thick and thin 'ika ga. OK naman ang pagsasamahan nila pero nito raw mga nakaraang buwan at naging puro di pagkakaunawaan ang nangyayari sa kanila. Madalas na nauuwi sa sigawan at wala nang magawa si Emerald kundi ang tumahimik at huwag na lang tapatan ang inis ng BF niya.

Sabi ko, lahat naman siguro ng magkarelasyon nagkakaroon ng di pagkakaunawaan. Pasasaan ba't magkakabati na rin kayo. Pero iba raw ngayon kasi napapadalas na. Lagi na lang katuwiran ng BF niya ay pagod ito sa trabaho kaya madaling mainis.

These frequent quarrels began to take its (their?) toll. Nagiging burden na raw sa kanilang pareho. Di ko lang sure kung burden ang pag-aaway o ang relationship mismo. Nahihiya akong magtanong dahil ayokong marinig ang ikinatatakot kong sagot.

Well, ang counselling na ito ay nakapagpaalala sa akin sa mga nangyari mismo sa akin noon. Meron din taong malapit sa akin na sobra kaming close-so close to the point na noong di na rin kami nagkakasundo, naging burden na hanggang sa di na kinaya ng friendship, ayun nauwi sa hostility. Matagal na panahon ko rin dinala sa dibdib ko iyon. Lagi kong itinatanong sa sarili ko kung anong kasalanan ang nagawa ko para mabalewala ang good times na pinagsamahan namin. Ilang panahon ding pinag-isipan ko ang sagot-o baka ilang panahon ding iniwasan kong tanggapin ang sagot na alam ko na pala sa umpisa pa lang. Medyo matalinhaga pero ganun talaga. Hanggang sa paglipas na nga ng panahon, natanggap ko na na wala nang pag-asa for a reconciliation. Di biro-biro ang pinagdaanan kong ganun.

Naging OK din naman na para sa akin ang lahat. Mukhang OK na rin naman sa estranged friend ko. Mukhang OK na to the point na kahit huwag nang magkaayos eh tutuloy pa rin ang buhay.

Yan din sana ang gusto kong ipayo sa friend kong namomroblema ngayon.-Na kung burden na para sa kanilang dalawa ay dapat i-give up na, i-let go na. Sabi nga nila, kung mahal mo ang isang tao, set him or set her free. Kung bumalik eh di masaya. Kung hindi eh, at least hindi na hahaba ang kalbaryo ninyong dalawa. Pero hindi ko rin naman masabi na ganun ang gawin niya kasi ako mismo napagdaanan ang pain ng ganun. Kaibigan ko pa nga lang , ganun na kahirap. Paano pa kaya kung karelasyon mo na talaga?

Sasamahan ko na rin ng payong magdasal at hilingin sa Itaas na gabayan Niya ang friend ko. Kaya naman niya yun, kasi ako nga nakaya ko eh.

Wednesday, July 11, 2007

I'm back!

After three months of silence, I am back to the net. I moved from Yamagata Prefecture to Mie Prefecture last April and started my first official work in Japan. I am a company employee in a car wiring manufacturing firm. Working in Japan gives me both the challenges of fitting in with the Japanese workplace and at the same time the excitement of working abroad.

In the company, we are not allowed to use the internet for personal perposes. So I waited until I got internet connection in my new place. I am now living in a company dormitory. Actually, it looks so similar to my old apartment in Yamagata except that it is bigger and the toilet is now separated from the bathroom. I am thinking of touring you around in my later posts.

Working for three months made me think of a couple of things. Working in Japan turned my former student life upside down. What I mean is that before, I used to have lots of time lazying around but have little to no money at all. Now, it is the opposite. I have some money but I have no time to travel or have fun somewhere. Good thing that I have internet now so I can simply sit down and relax at home while watching local (Filipino) TV programs through streaming video.

Another thing in my mind is that I work double everyday. I need to accomplish all my daily tasks and at the same time, I need to cope up with the language. I've been in Japan for three years already but I still find Japanese difficult for me to understand. I can speak, read and write in Japanese for a certain degree but I am frustrated that my Japanese skills are not yet enough.

Living and working in Japan is so comfortable. Commuting is simple as the railway system is quite efficient and always on time. The company provides almost everything that I need-a place to stay, utility fees, transportation expenses, food and family allowances that not even the "prestigeous" companies in Manila is willing to provide.

Living in country like Japan makes you adjust not only to the locals but to the other foreigners as well. In my three-month stay in Mie Prefecture, I felt that some people from C are quite not pleasant. I know a batchmate who always pester me for favors to the point that he's now annoying me every time he rings my phone. In times that I can't comply to his [obviously selfish and "magulang na"] requests, he makes some "parinig" and petty threats. Oh, what a bum!

Anyway, I'll just continue filling my list on my next post. I am now a bit sleepy and I need to go to bed soon. Japan is a place where tardiness is being frowned upon so a bit of advice to my fellow "kababayans" out there who are aspiring to work and live in Japan, get rid of the so-called "Filipino time". Till then!